W każdym kraju jest wiele świąt, będą ograniczać się do różnych pamiętnych wydarzeń. Jednak znaczenie jednej daty nie można przecenić. Chodzi o 9 Maja, Dzień Zwycięstwa. To święto jest uważana za najbardziej ryzykowne. Chcę wierzyć, że i po upływie wielu wieków feat narodu radzieckiego nie zostaje wymazana z pamięci potomnych — jak i chwała bohaterów. Być może, podobne zdanie dla wielu brzmią patosem, jednak jest to niepodważalna prawda. Historia świata może pójść w zupełnie innym, bardziej tragicznym kierunku. Tylko dzięki odwadze i zaangażowaniu naszych żołnierzy został pokonany przez faszyzm.

Z każdym rokiem straszne wydarzenia Wielkiej Wojny Ojczyźnianej oddalają się od nas coraz dalej. Niestety, stopniowo odchodzą ci, którym udało się przeżyć krwawe bitwy, głodny powojenne życie. Ale pamiętamy, kochamy, cenimy i żalą się na tym, że ktoś nie był w stanie wywiązać się z tej jasnej chcesz.

1418 dni trwała najstraszniejsza wojna w historii. Ten test pozostawił niezatarty ślad, tak straszny, że pierwsze obchody Dnia Zwycięstwa był niezwykle silny, w jego zakres. Niesamowitą ulgę, doświadczającego ludźmi, сбросившими jarzma faszyzmu, przełożyło się na łzy i śmiech, radość i gratulacje, wydanych na ulice miast. Niewątpliwe trudności, które trzeba było pokonać i po wojnie, w ten dzień stracił sens. Ludzie wierzyli, że przyszłość na pewno będzie piękny i jasny.

Pierwszy Dzień Zwycięstwa odznaczył się pierwszym wielkim hukiem, zadawanych w Moskwie 9 Maja. Takiego zdarzenia, być może, nasza historia nie znała ani przed, ani po — 1000 dział dali 30 salwy z rzędu, głosząc o największym wydarzeniu, изменившим życie wszystkich ludzi. Jeszcze jedno zdarzenie, które stało się później najważniejszą tradycją — Parada Zwycięstwa. Na placu Czerwonym szczupła rzędami uroczyście шествовали półki zwycięskiej Armii Czerwonej. Zakończenie parady było nie mniej niezapomniany — do stóp Mauzoleum zostały zresetowane sztandary wojsk niemieckich.

Co dziwne — nie zawsze 9 Maja był dniem wolnym od pracy, czyli świętem państwowym. Oczywiście, naród pamiętał tę datę, jednak obchody Wielkiego Zwycięstwa trzy lata później, po zakończeniu wojny po prostu anulowane. Tylko 20 lat później święto odzyskał status państwowy. W 1965 roku dzień ten ponownie stał się wolnym, wrócili uroczyste parady, jasne salutów, oficjalne gratulacje i uznanie zasług i czynów weteranów.

Być może dziś rozmach już nie ten, święto nie jest obchodzone tak samo okazale i uroczyście, ale chcę powiedzieć — pamiętamy, wdzięczni i czujemy wdzięczność za podarowane kiedyś możliwość szczęśliwego życia. Z okazji Zwycięstwa!